Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağin, değneğin güven verir bana. Mezmur 23:4

Neden Davut'un ölümden korkusu yoktur? Çünkü Rabbin kendisiyle birlikte olduğunu biliyor da ondan. Sonra "Sen benimle berabersin. Çomağin, değneğin güven verir bana" diyor (Mezmur 23:3-4). Davut ölüm döşeğine varmış olduğu gerçeğinden söz etmiyor. Birisinin söylemiş olduğu gibi, "Size yaşam veren an, aynı zamanda onu sizden almaya da başlar" Davut, yaşamı, bir vadiden geçmeye benzetir. Doğarken vadiye girip yürümeye başlarsınız ve ilerledikçe yol darlaşır. Vadinin sonunda her bir insanı bekleyen ölüm vardır. Bugün sağlığınız çok iyi olabilir ama yaşlandıkça sağlığınızın da bozulacağı kesindir. Yaşlılık zaten bir yerde bu demektir. Birçok insan 50 yaşından sonra ağrılı, sızılı yıllar başlıyor diye tanıklık ederler. Kaç kez, sapasağlam gözüken bir insanın birden öldüğüne tanık olduk. Nasıl oluyor bu diye de kendi kendimize sormaktan kendimizi alıkoyamıyoruz. Bu adam her gün spor yapardı, sağlıklı beslenirdi. Ama birden gidiverdi. Dostum güneş batmadan önce ölmeyeceğimizi kim garanti edebilir. Her durumda, hatta en karanlık dönemde, ölüm gölgesinde bile "Rab, Sen benimle berabersin!" diyebilmeliyiz. Davut diri Tanrı'nın beraberinde olduğunu ve onu asla bırakmayacağını biliyordu. Bu da ona büyük bir güven veriyordu. Ancak böyle biri, "ölüm ve sonrasında ne olacağına ilişkin korkum olmaz", diyebilir. Peki değerli dostum, sen de ölümden ve sonrasından korkmam, diyebilir misin? Ne kadar dindar olursan ol, ne kadar dinin kurallarını yerine getirirsen getir, hatta ne kadar iyi olursan ol, yine de "Ölümden ve sonrasında ne olacağından korkmam" diyemezsin. Çünkü yaptığın iyilikler, iyi insan olman ya da dinin kurallarını yerine getirmen sana bu güvenceyi vermez. Ancak inşallah, umarım Rab bana merhamet eder diyebilirsin. Ama Davut peygamber kesinlikle "Korkmam" diyor. İsa Mesih'e gerçek anlamda iman eden her bir insan da "Ölümden korkmam" diyebilir ve demelidir de. Çünkü İsa Mesih, "Bana iman eden ölümden sonsuz yaşama kavuşur" güvencesini veriyor.

Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile kötülükten korkmam... Çünkü sen benimle berabersin. 

Mezmur 23:4

Davut peygamber Tanrı'dan söz ederken "Sen benim çobanımsın. Sen benimle berabersin" diyerek RAB'den "Sen" diye söz ediyor. Bugün bizler ancak yakın, samimi ve dost olduğumuz kimselerle senli benli konuşuyoruz, değil mi? Bizden yüksekte olan kimselere, bir bakana, bir başbakana yada cumhur başkanına hiçbir zaman "sen" diyemeyiz. Burada ise Davut her şeyin yaratıcısı, Başkanı, sahibi olan Tanrı'ya "Sen" diye sesleniyor. Çünkü Tanrı, insanın yakın dostu olmak istiyor. Tanrı tüm insanları ve seni seviyor. O'nun sevgisi O'nu bize yaklaştırdı. Bu nedenle Tanrı sana yardım etmek, yaşamın fırtınalarında seninle olmak istiyor. O'na kayrasından, sevgisinden dolayı "Sen" diye hitap edebilirsin. Hatta O'na "Babam!" diye hitap edebilirsin. Her Mesih inanlısı Tanrı'nın ailesine ait olduğunu biliyor ve O'na "Babam" diye hitap edebiliyor. Baba Tanrı ise her zaman kendi çocuklarıyla beraberdir! Rab senin de buna dahil olmanı istiyor.